Mensubu bulunduğumuz “Yüce İslam Dini” hiçbir ferdin, hiçbir kurum ve kuruluşun inhisarına sığmayacak kadar yücedir. Alidir. Üstündür. Kapsamlıdır.
Geçmişte ve günümüzde İslam dini hakkında söz söyleyenler bilmelidir ki, sahip oldukları fikir, yaptıkları yorum ancak akıl ve idrakleri nispetindedir. Bu anlayıştan olacaktır ki, bizim geleneğimizde/kültürümüzde çok güzel bir söz vardır.
Âlimlerimiz tefsir, hadis, kelam ve fıkıh konusunda verdikleri anlam ve yaptıkları yorumlardan sonra “Allahualem bi muradihî” (bundan kastedilen manayı/muradı en iyi Allah bilir) derler.
İlim edeptir. İlim hayâdır. İlim ahlaktır. Edebi, hayâsı ve ahlakı olmayan ilim serkeştir. Böyle bir ilim, sahibine faydadan ziyade zarar verir. Bu zarar sadece kendine olmaz, başkasına ve topluma da olur.
Günümüzde ise; dinî her hangi bir konuda fikir beyanında bulunanlar; ben söylemiyorum ki, “Allah böyle söylüyor”, “Peygamber böyle söylüyor” diyerek kendi indi mütalaalarını Allah´a ve Peygambere söyletmeye çalışıyorlar.
Din konusunda söz söyleyenler/söylemesi gerekenler; “bin” düşünüp “bir” söylemeliler.
