İnsanoğlu kendi kendine mi büyüyor, bebeklik, emekleme, çocukluk, ilkokul, ortaokulu, lise, üniversite, ya da belki de okuyamıyor sanat sahibi oluyor, hayata atılıyor...
En Zor u da hayat mektebi. Dünya da hırslı olmayalım lütfen.
Konuşmalar a lütfen dikkatli olalım.
Sivil toplum kuruluşu başkanlığı veya temsilciliği olan arkadaşlarım her şey i sadece biz başarırız demeyin.
Mehmet Akif Ersoy bir şiirinde dediği:
Toplu vurdukça yürekler onu kimseler yenemez, sindiremez..
Kibir insanı alçaltır. Söz ve davranışlarınıza lütfen dikkat ediniz.
Nasıl ki 5 parmak birbirine benzemez ise herkes kendisine göre ilkeleri vardır.
Nasihatler vermek kolaydır, okumak lazım, yaşamak lazım, büyük ve küçüklerin işi farklıdır.
Olgun insan ile cahil insan bir mi?
Unutmayınız...
Her şey gönlünüzce olsun.
Sizi büyüten anne ve babanız a, öğretmenlerimize, büyüklerimize saygılı kalbî kırılır mı diye İnce düşününüz.
Her kulun ve insanın ayrı dertlerini paylaşınız dinleyiniz, yardımcı olunuz.
Sır vermişse saklayınız, şımarık olmayınız.
Eğer ki yardım yapabiliyor sanız ne mutlu sizleri de her zaman anlarlar.
Tatilde bol kitapları okuyunuz ziyaretlere gidiniz.
Neşeli ol ki genç kalasın.
Unutmayınız söz uçar, yazı kalır...
Size zamanında iyilikleri olanları Ziyaret ediniz, vefası unutulmaz.
Ya değilse ne olur.
İstanbul’da bir semt adı kalır.
İnsanlara teşekkür etmek lazım, tecrübe kolay kazanılmıyor...
Her şey gönlünüzce olsun ne diyelim.
