Kökleri Geçmişte Olan Hayatın Kurallarını Öğretici Nitelikteki Özlü Söz Kalıpları olan Atasözlerimin yaygınlaşmasında insanımızın söz aralarında bu ifadelere yer vermesi etkili oluyor. Nevşehir´de halk arasında yaşatılan bazı atasözleri şunlar:
Al Zengin Kızını Döndersin Anasını Evine; Al Fakirin Kızını Döndersin Anası Evine. İyi Kocan Var Gir Oyna Çık Oyna; Kötü Kocan Var Gir Ağla Çık Ağla. Tuzsuz Koyun Tuzlu Koyunu Yalaya Yalaya Bitirirmiş.
Bitli Baklanın Kör Alıcısı Olur. Çavuşüzümü Ama Terbiyesi Kıt. Ayağını Yorganına Göre Uzat. Misafir Umduğunu Değil Bulduğunu Yer. Minareyi Çalan Kılıfını Hazırlar. İtle Çuvala Gidilmez. İtle Dalaşmaktan Çalıyı Dolanmak Yeğdir.
Dost Acı Söyler. Kapıda Yetişen Tosunun Değeri Olmaz. Yattığı Ahır Sekisi Çağırdığı İstanbul Türküsü. Ağırı Ne Yel Alır, Nede Sel. İte Pastırma Bekletilmez. Acele İle Menzil Alınmaz. Acıkan Doymam, Susayan Kanmam Sanırmış. Açık Ağız Aç Kalmaz. Aş Buldun Düş,İş Buldun Sıvaş. Yuvarlanan Taş Yosun Tutmaz.
Fukaranın Şaşkını Beyaz Giyer Kış Günü. İki Kaynar Bir Coşar, Güzelin Aşı Tez Pişer. Akıllı İşini Görür Deli Başını Bekler. Tavuk Deşindiğinden Deli Düşündüğünden Belli Olur. İstenmeden Yenen Aş, Ya Karın Ağrıtır, Ya Baş. Kalabalıktan Dilini, Sofradan Elini Kısa Tut. Büyük Lokma Yede Büyük Söz Söyleme. Aç Bırakma Hırsız Edersin; Çok Söyleme Yüzsüz Edersin. Kan Toprağa Akar.
